Hoe Adidas de Samba heruitvond zonder hem te veranderen

Adidas is allang niet meer slechts een sportmerk.
Waar het merk in de jaren ’90 en ‘00 vooral bekend was van voetbalshirts en sportprestaties, is de positionering de afgelopen tien jaar bewust verschoven naar een cultureel merk met sport-DNA. Samenwerkingen met Pharrell, Beyoncé en Kanye gaven het merk glans én street credibility, terwijl de Originals-lijn en modeshows bewezen dat sneakers net zo goed thuishoren op de catwalk als op het veld.
Adidas verkoopt allang geen schoenen meer, maar stijl, attitude en het gevoel ergens bij te horen. Of je nu rent, danst of gewoon op het terras zit.

De Samba past hierin perfect. Niet omdat het een nieuwe innovatie is, maar omdat het verleden ademt.
Het representeert voetbalcultuur, working class roots, Britse terraces, Berlijnse subcultuur, skaters, queer communities, en high fashion tegelijk.

Weinig sneakers zijn zó breed cultureel gecodeerd. Juist in onrustige tijden grijpen mensen graag terug op iets wat vertrouwd voelt.
De Samba roept herinneringen op aan de jaren 90: zorgelozer, kleurrijker, optimistischer. Het is nostalgie, maar dan met een frisse blik.
En Adidas is daar scherp van bewust.

Adidas laat zich niet opjagen door de markt. In plaats van mee te deinen op de hypegolf, koos Adidas voor geduld en precisie.
Terwijl merken als Fila en Umbro hun iconen in massa dumpten zodra het succes kwam, bleef Adidas uiterst selectief.
De Samba werd niet meteen massaal uitgebouwd toen de vraag steeg.

In plaats daarvan koos Adidas voor slim spreiden, de regie houden over wie wat mag verkopen en bewust níét overal te liggen.

Dat is geen schaarste als trucje.
Dat is merkdiscipline.

En de schoen zelf? Die bleef trouw aan z’n roots. Geen opgepompte zolen of overdesigned varianten.
De Samba moest blijven voelen als zichzelf. Juist dat geeft het merk authenticiteit.

Adidas maakte van de Samba geen billboardheld.
Ze legden het model slim neer bij de juiste mensen: creatieven, subculturen, stijliconen.
Niet met harde marketing, maar met culturele finesse.

Dit is geen influencer-campagne, maar culturele curatie.

De Samba werd niet geforceerd populair.
Hij werd herontdekt, omarmd en verspreid vanuit de community zelf.

Ook visueel klopt het plaatje. De campagnes zijn lo-fi, analoog ogend en nostalgisch – precies waar veel mensen vandaag naar hunkeren.
In een wereld vol algoritmes en chaos is herkenning en visuele rust meer waard dan ooit.
Een treffend voorbeeld is de ‘Original is never finished’ campagne van creative agency Johannes Leonardo.

Met rauwe beelden, filmgrain en een remix van Frank Sinatra's My Way als soundtrack, bracht de campagne een eerbetoon aan zelfexpressie en tijdloze stijl.
Zo creëren ze een herkenbare visuele identiteit die generatie na generatie aanspreekt.